Ο φλοίσβος σκάει απαλά στην αμμουδιά και το τραγούδι του έγινε το μοναδικό ξυπνητήρι που θα ανεχόμουν. Δεν έκλεισα το βράδυ τα παράθυρα. Αγαπώντας τις διακοπές χαμηλών τόνων, είχα μαρκάρει από χρόνια τη δυτική ακτογραμμή της Ηπείρου για τις αργόσυρτες περαντζάδες στην ακροθαλασσιά την ώρα που ο ήλιος χάνεται στο πέλαγος αλλά και για τα πράσινα «σκασιαρχεία» στην ενδοχώρα. Όταν στο χάρτη αποκάλυψα μια περιοχή που ορίζουν ως επί το πλείστον τα εξοχικά και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, βρήκα και μια φιλόξενη βάση με στιλ.
Ο παραλιακός δρόμος του Καναλιού, 15 χλμ. από την Πρέβεζα, θα σας κερδίσει καθώς εκτείνεται η τεράστια αμμουδιά που ξεκινά έξω από την Πρέβεζα και φτάνει στην οικογενειακή Καστροσυκιά. Απόλαυση να την περπατάτε ξυπόλητοι χάνοντας την αίσθηση του χρόνου. Όταν βέβαια η παρέα θέλει φάση πάρτι, στα πέριξ βρίσκεται το beach bar «Mango». Η διαδρομή προς την Πάργα θα σας βάλει πολλές φορές στον πειρασμό για βουτιές. Οι οικογένειες τιμούν δεόντως και τη λευκή Αμμουδιά με τα ρηχά νερά στο χωριό όπου εκβάλλει ο Αχέροντας.
Το Μονολίθι, η παραλία Βράχου-Λούτσας και ο Βάλτος έχουν σουξέ, beach bars και θαλάσσια σπορ. Στο πευκόφυτο Αλωνάκι Φαναρίου με τα σμαραγδένια νερά, στον Όρμο του Οδυσσέα-Κερέντζα με την ψιλή άμμο και στα γαλανά νερά της Σκάλας θα σας κερδίσει το σκηνικό. Ο… ανήφορος, βέβαια, με φόντο το Ιόνιο προσωπικά θα με παρέσυρε εύκολα ακόμη και μέχρι τα Σύβοτα για κολύμπι στη Μικρή και τη Μεγάλη Άμμο, την Μπέλλα Βράκα και την τιρκουάζ Πισίνα.
Μην ξεχνιόμαστε: ο Οκταβιανός Αύγουστος ξεκαθάρισε το 31 π.Χ. τους λογαριασμούς του με το στόλο του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας στα ανοιχτά του Ακτίου. Σε ανάμνηση αυτής της νίκης, ίδρυσε την εντυπωσιακή Νικόπολη, 6 χλμ. βόρεια της Πρέβεζας. Το ρωμαϊκό θέατρο, το μνημείο της Νίκης του Αυγούστου, το ωδείο, τα τείχη και οι παλαιοχριστιανικές βασιλικές βρίσκονται διάσπαρτα σε μεγάλη έκταση.
Το σύγχρονο Αρχαιολογικό Μουσείο (2682089892) θα σας βοηθήσει να βάλετε κάθε κομμάτι του παζλ στη… θέση του, καθώς στις αίθουσές του ξετυλίγονται η διαδρομή, ο δημόσιος βίος και η καθημερινή ζωή στη μεγαλόπρεπη ρωμαϊκή και την παλαιοχριστιανική πόλη. Το GPS, πάντως, αξίζει να βρει και το στίγμα του Μεσοπόταμου. Στην κορυφή του λόφου που στεφανώνει το χωριό απλώνεται το πιο φημισμένο νεκρομαντείο του αρχαίου κόσμου, αυτό του Αχέροντα, με την υποβλητική υπόγεια τοξωτή αίθουσα.
Στις παραλίες της Πρέβεζας η χρυσή άμμος συναντά το Ιόνιο
Από εδώ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Αχέροντα, τον ποταμό της λύπης. Κι όμως, τι χαρά θα σας πιάσει όταν τον διαπλεύσετε με καγιάκ την ώρα που τα αηδόνια δίνουν ρεσιτάλ στις φυλλωσιές και οι νεροχελώνες λιάζονται πάνω στους κορμούς. Ο Μηνάς από το Acheron Kayak (6977700122) μου έλεγε ότι στην πρώτη πρωινή εξόρμηση πετυχαίνουν κάποιες φορές και κάστορες. Όσοι, πάλι, προτιμήσετε την τελευταία απογευματινή θα βγείτε με καλό καιρό και στη θάλασσα, με προορισμό τη σπηλιά της Αφροδίτης.
Οι περισσότεροι επισκέπτες, βέβαια, περνούν στάνταρ και από τη Γλυκή για μια εύκολη (και σύντομη) βαρκάδα ράφτινγκ, βόλτες με άλογα, πεζοπορία στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού μέχρι τον καταρράκτη ή στα μονοπάτια δίπλα του.
Μια ημέρα που θα κινηθείτε προς Βορρά για κολύμπι μπορείτε να αφιερώσετε μια βόλτα στην Πάργα. Κλείστε τα μάτια στην τουριστική αίσθηση που αποπνέουν τα σοκάκια της και ανηφορίστε μέχρι το δασωμένο λόφο με το κάστρο. Από ψηλά η θέα με το πευκόφυτο νησάκι της Παναγιάς μέσα στον κόλπο φαντάζει καρτποσταλική.
Μένοντας στο Κανάλι, βέβαια, είναι εύκολο να πετάγεστε στην Πρέβεζα – ίσως κάποια στιγμή και στο θαλασσοδαρμένο ατμοσφαιρικό Κάστρο Παντοκράτορα στα περίχωρά της. Το καλοκαίρι η πόλη σφύζει από ζωή. Πρωί και βράδυ οι περισσότεροι κατηφορίζουν στα στέκια της παραλίας από όπου αγναντεύουν τα ιστιοπλοϊκά.
Έχουν όμως τη δική τους χάρη τα γαλήνια απομεσήμερα στα στενά της Παλιάς Πόλης.
Η δυτική ακτογραμμή της Ηπείρου, με πανέμορφες παραλίες που μετρούν χιλιόμετρα και εξαιρετικές τοποθεσίες ορεινής ομορφιάς αποτελούσε μέχρι πρότινος έναν χαμηλών τόνων προορισμό με το προφίλ της περιοχής να ορίζεται κυρίως από τα εξοχικά σπίτια που έχουν χτίσει οι κάτοικοι της Πρέβεζας αλλά και της Άρτας, ήδη από τη δεκαετία του ’60, και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ευτυχώς η περιοχή δεν έχει αλλοιωθεί από την κακώς εννοούμενη τουριστική αξιοποίηση, έλειπε όμως ένα ξενοδοχείο με στάνταρ που να ικανοποιεί την ανάγκη μας για αισθητική, ξεκούραση και ριλάξ και να αποτελεί ταυτόχρονα ιδανική βάση για εξορμήσεις.
Εδώ απολαμβάνεις την ομορφιά της θάλασσας και του πρασίνου του Ιονίου χωρίς καν να μπεις σε πλοίο. Σ’ αυτό το κομμάτι της Ηπείρου οι κορυφογραμμές της Βόρειας Πίνδου χαμηλώνουν και αγγίζουν τα νερά, οι αμμουδιές με τη λεπτή άμμο ή το βότσαλο μετρούν χιλιόμετρα και οι κολπίσκοι με τα κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά σκεπάζονται από δάση πεύκων. Έξω από την πόλη της Πρέβεζας ξεκινά μια από τις μεγαλύτερες αμμουδιές της χώρας, που απλώνεται από τον πολυσύχναστο Μύτικα μέχρι τα Ρίζα περνώντας από το οργανωμένο Μονολίθι, το ανερχόμενο Κανάλι, την Καστροσυκιά με τα πολυάριθμα beach bars, τη Λυγιά με τους πανέμορφους κόλπους και τη Λούτσα με τη λεπτή άμμο. Αμέσως μετά το χωριό Αμμουδιά συναντάμε τις εκβολές του Αχέροντα με την κατάλευκη αμμουδιά με τα ρηχά νερά, ιδανική για παιδιά. Ακολουθώντας την ακτογραμμή, ο δρόμος ανεβαίνει μέχρι τη διασταύρωση για την Πάργα και τις γαλαζοπράσινες παραλίες της με κορυφαίο τον οργανωμένο Βάλτο, όπου γίνεται το αδιαχώρητο. Όρεξη να ’χεις για χιλιόμετρα και η δαντελωτή ακτογραμμή συνεχίζεται μέχρι τον Αρίλλα (Σκάλωμα), την απάνεμη παραλία με το μικρό λιμανάκι που συνδέει την Πρέβεζα με την Κέρκυρα και τους Παξούς, την Αγία Παρασκευή, τη γραφική παραλία της Πέρδικας με το καταπράσινο νησάκι μπροστά και το μικρό ομώνυμο εκκλησάκι ακριβώς δίπλα στα καταγάλανα νερά του Ιονίου και τα κοσμοπολίτικα πλέον Σύβοτα με τις παραλίες της Μικρής και Μεγάλης Άμμου και την Μπέλλα Βράκα.
Η εικόνα του Αχέροντα, του ποταμού της λύπης (η ονομασία του προέρχεται από τη λέξη «άχος» που σημαίνει θλίψη) ο οποίος αποτελούσε σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία την πύλη προς τον κάτω κόσμο, μόνο αίσθημα θλίψης δεν προκαλεί στον ταξιδιώτη. Μιλάμε για ένα καταπράσινο τοπίο απίστευτης ομορφιάς με ιδιαίτερο φυσικό πλούτο – ανήκει στις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura και υπολογίζεται πως έχει γύρω στα 415 διαφορετικά είδη φυτών και δέντρων. Η διαδρομή που επιλέγουν να ακολουθήσουν οι περισσότεροι τουρίστες είναι προς το χωριό Γλυκή στην έξοδο των στενών του Αχέροντα αλλά και στο Νεκρομαντείο, που βρίσκεται πάνω σε ένα λοφίσκο στο χωριό Μεσοπόταμος – όπως μάθαμε από την αρχαιολογική υπηρεσία φέτος θα παραμείνει κλειστό. Για μια πιο ορεινή εμπειρία, αξίζει να κάνετε μια βόλτα στο ιστορικό Σούλι. Εδώ φτάνετε ακολουθώντας τον επαρχιακό δρόμο από το χωριό Γλυκή. Η πρώτη εικόνα συγκινεί. Ένα άγονο ορεινό τοπίο με υπεραιωνόβια πουρνάρια και χαλάσματα. Ορισμένα σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί ενώ σώζεται το μεγάλο πλάτωμα με τα πηγάδια όπου μαζεύονταν οι Σουλιώτες. Στην κορυφή δεσπόζει το κάστρο της Κιάφας με μοναδική θέα προς το Ιόνιο. Αν αποφασίσετε να ανεβείτε, από κάποιο σημείο και μετά θα αφήσετε το αυτοκίνητο και θα συνεχίσετε με τα πόδια. Αξίζει επίσης να περπατήσετε το μονοπάτι της Τζαβέλλαινας που βγάζει στον Αχέροντα. Διαφορετικά θα επιστρέψετε στην άσφαλτο και θα κάνετε την παραδοσιακή στάση έξω από τη Γλυκή στα αναψυκτήρια στις όχθες του ποταμού που σερβίρουν και φαγητό. Οι τολμηροί δεν διστάζουν να πάρουν ένα βάπτισμα ευεξίας στα παγωμένα νερά του ποταμού.
Αχέροντας είναι πλωτός ως 2 χλμ. περίπου από την αποβάθρα της Αμμουδιάς μέχρι και μετά το Νεκρομαντείο. Μπορείτε να απολαύσετε τη φύση με διάφορους τρόπους: περπατώντας μέσα στη βατή διαδρομή από το φαράγγι κόντρα στο ρεύμα, κάνοντας πεζοπορία παράλληλά με το ποτάμι, δοκιμάζοντας την ιππασία με τους οδηγούς του Pony Club (6947643805, www.ponyclub.gr) που βρίσκεται στο χωριό Ποταμιά και απέχει 1 χλμ. από το χωριό Γλυκή. Οι λάτρεις της περιπέτειας δοκιμάζουν τη μοναδική εμπειρία της πτήσης με αλεξίπτωτο πλαγιάς (παραπέντε) πάνω από την πεδιάδα του Φαναρίου. Εμείς, ύστερα από μια εύκολη πεζοπορία παράλληλα με το ποτάμι, πιάσαμε τα κουπιά και κάναμε μια απίθανη πλωτή βόλτα μέχρι τις εκβολές του ποταμού με κανό, έχοντας μαζί μας τους οδηγούς του Αχέρων Canoe Kayak (6977700122, www.acheronkayak.gr), που οργανώνει εναλλακτικές δραστηριότητες στην περιοχή.
Το καλοκαίρι η πόλη σφύζει από ζωή. Όλοι κατεβαίνουν στο λιμάνι στα ταβερνάκια και τα μεζεδοπωλεία της παλιάς πόλης και βολτάρουν στα σοκάκια του Σαϊτάν Παζάρ (Παζάρι του Διαβόλου). Εκεί, στα στενά καντούνια, βρίσκεται το σπίτι όπου έζησε ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης. Στα ταβερνάκια της Πρέβεζας θα δοκιμάστε οπωσδήποτε γριβάδι ψητό και σαρδέλα. Ξεχωρίζουν ο «Αμβρόσιος» (2682027192) στο δροσερό σκεπαστό δρομάκι της Γρηγορίου Ε΄, με ιστορία πέντε δεκαετιών και δυνατό τηγάνι (δοκιμάστε οπωσδήποτε πετάλι και ζουμερές καραβίδες Αμβρακικού) και η «Τρελή Γαρίδα» (2682025691) για ποικιλία θαλασσινών μεζέδων και φρέσκο ψάρι με την αλμύρα του Aμβρακικού. Παραδοσιακά μαγειρευτά αλλά και ψαρομεζέδες θα δοκιμάσετε στην Ψάθα (Δαρδανελίων 4, 2682023051, 6972889504), άλλη μια ταβέρνα με ιστορία στο κέντρο της πόλης και τραπεζάκια στην περαντζάδα του πεζόδρομου.
Οι σημειώσεις μας πρότειναν το Μονολίθι και για εκεί ξεκινήσαμε, μια παραλία που εκτείνεται για χιλιόμετρα, με αφράτη, ξανθιά άμμο κι ένα υπέροχο πευκοδάσος να απλώνεται πίσω της. Τα beach bars διαδέχονταν το ένα το άλλο, αφήνοντας άφθονο χώρο για όσους απεχθάνονται τις οργανωμένες παραλίες. Προτιμήσαμε κάτι τεράστιες μαξιλάρες τις οποίες, όπως αποδείχτηκε, δεν χρέωναν γιατί πήγαιναν μαζί με τον καφέ. Τα νερά πεντακάθαρα, η παραλία εξωτική, οι φρουτοσαλάτες και τα κοκτέιλ τέλεια, δεν μπήκαμε στον κόπο να μετακινηθούμε τις επόμενες μέρες, παρότι είχαμε ακούσει τα καλύτερα τόσο για την Κυανή Ακτή όσο και για τον Βράχο, που βρίσκονται επίσης αρκετά κοντά.
