Ο μητροπολιτικός ναός του Αγ. Χαραλάμπους ιδρύθηκε τον 18ο αι., στη θέση παλαιότερου ναού. Είναι κτισμένος στον τύπο της μονόχωρης βασιλικής, στην ανατολική εξωτερική πλευρά της οποίας έχει εντοιχιστεί τμήμα ρωμαϊκής σαρκοφάγου. Αξιόλογο επίσης είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο, ο άμβωνας επάνω σε κορινθιακό κίονα και ο δεσποτικός θρόνος. Στο τέμπλο υπάρχουν εικόνες του 18ου αι., χαρακτηριστικά έργα της Επτανησιακής Σχολής.

Νοτιοδυτικά του οικισμού Άνω Κοτσανόπουλου βρίσκεται η Ιερά Μονή Αβάσσου. Ανακαινίσθηκε το 1852 και περιλαμβάνει το καθολικό (τρίκλιτη θολοσκέπαστη βασιλική του 1853), κτίριο των κελιών (ερειπωμένο), χάνι (επίσης ερειπωμένο) και νερόμυλο. Mαζί με το κυρίως μοναστηριακό συγκρότημα και τα λοιπά κτίρια (χάνι, νερόμυλος, μαντάνι, μηχανή επεξεργασίας μάλλινων υφασμάτων η οποία κινείται με νερό από καταρράκτη), συνθέτουν ένα μοναδικό στην ευρύτερη περιοχή σύνολο.

Η μονή Αγίας Πελαγίας βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον οικισμό Καστροσυκιάς. Είναι κτισμένη στην ελαιόφυτη πλαγιά που εκτείνεται από τις παρυφές του οικισμού προς το Ιόνιο Πέλαγος, δίπλα στην εθνική οδό Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας.

Στη σκιά του θρυλικού βράχου του Ζαλόγγου, βρίσκεται η ιστορική μονή του Αγίου Δημητρίου. Για την παλαιότερη ιστορία της δεν είναι γνωστά πολλά στοιχεία, αλλά φαίνεται ότι ανάγεται στον 8ο αιώνα. Αρχικά η μονή βρισκόταν ψηλότερα, κοντά στην Καμαρίνα. Από το παλαιό συγκρότημα σώζονται σήμερα μόνο τα ερείπια του καθολικού, που καταστράφηκε το 1942 από τα γερμανικά στρατεύματα. Η νέα μονή εξελίχθηκε σε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο.